Жайды ұғар көп қой дос менде,
Соларды кейде сынай кеп,
Қатты бір әзілдескенде,
Күліп те қоям былай деп:
– Жөні бар әзіл-оспақтың,
Бермеңдер ерік тілге тым.
Ақыннан бәрің дос таптың,
Ендеше сыйлау міндетің.
Кеудеге сыймай өрепкі ой,
Мінімді термей бір менің.
Ортаңда,
Білу керек қой.
Ойлы бір адам жүргенін.
Артықтау кетсем – сөк мені,
Кінәлер болсаң, қоса артып.
Мақтайтын достан көп, тегі
Мақтанар жалғыз дос артық.
Әзілдеп қоям өстіп мен,
Беріліп үміт-сезімге.
…Үндемей қалса дос біткен,
Ойланып қалам өзім де.
Сәкен Иманасов