Беу, достым, несін терледің.
Сәл сабыр, сабыр ет сен де.
Түсінер осы жерде кім
Қаншама безілдетсең де.
Онсыз да өлең айтылып,
Жатырмыз уақыт өткізіп,
Оңаша ғана жай тынып,
Қосыла күлсең – көп қызық.
Өнерлі, дос-ау, бізді өртеп,
Қор қылдың күйді неге сен.
Әне бір ойлы жүздер тек,
«Қайтсін-ау» десін демесең.
Кім қалды мұнда күйді ұғар,
Несіне қабақ шытасың.
Ұнатпай жүрер «сыйлылар»,
Үндемей кетсең – ұтасың.
Өнеге біткен тіл, көмей,
Өзегіңді өртер, бүлкілдер.
Білгенін бүгіп, үндемей,
Отыр ғой өзге шіркіндер.
Сәкен Иманасов