Ақын сені сүйді ме, қыз.
Саспа онда.
Екі айтуды тағдыр оған жазбаған.
Оттай ыстық лебізіне мас бол да,
Өзің де бір от бола біл маздаған.
Қызыл көзді шабыт,
Жорық, Қия-шың,
Нажағайдың жарқылындай тамаша ән, –
Солар сыйған кеудеге сен сыясың.
Ақынды өзің сыйғызуға жарасаң.
Не істесе де істейді елді таң қылып,
Сөз болып па жаман жауы күндесе.
Қайғыртады – өліп қана мәңгілік,
Мәңгі өмірмен қуандыра білмесе..
Сәкен Иманасов