Баянғали Асқар деген құдасы әрi құрдасымен әзiлдесе бередi екен. Бiр күнi Асқардың әйелi Күләй екi-үшкүн жол жүрiп келедi.
Сонда ақын Асқардың атынан былай деп өлең шығарыпты:
Айналайын, Күләйiм,
Сағынғаннан жылаймын.
Күләй келдi дегенде,
Өз-өзiмнен құлаймын,
Апырмай неге бұлаймын?
Б.Әлімжанов