Таусылмайды, таусылмайды жол деген.
Арты – тарих, алды – жорық бір ауыр.
…Көк түтіні көкжиекте көлбеген,
Кімдікі екен мына ауыл?
Астымызда көрінбейді ат терден,
Түсеміз бе,
Не етеміз.
Қара жолмен ауылды анау қақ бөлген,
Алаңдамай, әлде, тартып кетеміз.
Қарсы алуға қаптап шықты ит үріп,
Әне, бір қыз бізді көрді, қарады.
Мынау үйде бас жатыр-ау үйтіліп,
Күйік иісі мұрын жарып барады.
Ал, жігіттер, жүрелік,
Тарт ауылға астыңдағы ат басын.
Кім біліпті, бір қара жол осы ауылға тіреліп,
Осы ауылдан жүз жол тарап жатпасын.
Сәкен Иманасов