Мінезім бе? Мінезімді біл әлі,
Сырттан қарап болма бекер күнәлі.
Сергек көңіл, сергек сезім кісінің,
Қас-қабағын қалт жібермей тұрады.
Жүнжіген бір жігіт болам ойға ерсем,
Дөрекімін – өзімсінген «дөй» көрсем.
Мені білу оңай десең, туысқан,
Оңбай ғана қателестім дей бер сен.
Топастарға тоңмойын боп көрінем,
Жағымпазға жақындауға ерінем.
Аңқылдаған адал болсаң, сен үшін,
Орын дайын жүрегімнің төрінен.
Шіренгенге он есе ғып шіренем,
Қайта иілсе – қайсарлана күлер ем.
Қабақ түйсе қасақана жымидым,
Жылмиғанға жауар бұлттай түнерем.
Ұрыншақпын ұғымынша ездің кей,
Ұнатпаған болады ол да сездірмей.
Біреу мені көрмей өтем дегенше,
Көре тұра өте шығам көзге ілмей.
Осылай, дос, ұнамасын, ұнасын,
Ақырында айтсам егер расын, –
Не қас емес, не дос емес біреуді,
Тыңдауға да мәжбүр болып тұрасың.
Көл көңілде көп қой шіркін, сыр тұнған,
«Сондай екен», – демеші тек сыртымнан.
Сәкен Иманасов