Тарпаң едің, құланым,
Тасқа тиіп тұяғың,
Тар құдыққа құладың.
Табаныма тиді-ау бір,
Қиған қамыс құлағың.
Жаныңды бақпай, паналап,
Жапырып көлдің құрағын.
Дауылға қарсы құйғытып,
Нең бар еді, пырағым.
Шеңгелінен жыртқыштың,
Суыра тартқан не сорың,
Ғұмырдың сансыз сұрағын,
Дүркіреп өтіп дүние,
Дүбіріңнің қырдағы,
Сезгемін бір күн тынарын.
Жұлдыздай аққан тағдырдың
Білгенмін бір күн сынарын.
Тұғырың қане, көктегі,
Құдықтың түбі–тұрағың.
Құландығыңды қайтейін,
Құрбақа болды сыңарың.
Құдықтың жатып түбінде,
Құлақтан басып, бақылдап,
Құр-құрлап мініп тұрамын.
Құдыққа құлан құласа,
Ілмей ме қуды құладын.
Құлаған сайын құландар,
Құдықпен бірге қуанып,
Сән-салтанат құрамын!
Б. Әлімжанов