Құлады қария,
Кәрі әже,
Таусылып
Шара да, шама да,
Табылмай,
Талмайтын дәнеме,
Жығылды ана да,
Бала да.
Бар малын
Жарайтын кәдеге,
Тартып ап,
Бостырған далаға.
Әдейі
Жасалған бәлеге,
Қайрансыз
Батыр да, дана да.
Жалғанда
Жоқ мұндай ереже,
Сыймайды ақылға,
Санаға,
Қыруды
Көрсеңдер дәреже,
Қараңдар,
Күштілер, далаға!
Бұл нәубет,
Ғасырлық ғаламат,
Теңдесі
Бар ма
екен ғаламда?!
Қырылды
Оқ тимей азамат,
Жалмауыз,
Зұлматты заманда,
Жұлынып
Тамырдан жамағат,
Тапталды
Аяусыз табанда,
Жабысып
Талғаусыз жаманат,
Туралған
Жақсы да, жаман да,
Қырмайды,
Қылады қанағат,
Тойған соң
Каннибал надан да,
Осынша
Жауызд
ық адамзат,
Жасайды
Қалайша адамға?!
Құлаған
Тірі адам кешегі,
Қураған қу сүйек,
Шашылған,
Ақырғы
Мекені, төсегі.
Құла дүз
Құлазып аһ ұрған.
Бозторғай
Шырылдап өтеді,
Боздақты
Биікке шақырған.
Осылай
Баянсыз көшеді,
Дүние
Қаншама асылдан.
Дәл саны
Көрсетер нешені?
Айтпайды,
Сұрап көр ғасырдан,
Құйтырқы
Кімдердің есебі,
Қанқұйлы
Қылмысты жасырған!?
Б. Әлімжанов