Шоқ! Шоқ! Шоқ!
Шоқ!
Жанды ма ақыр,
Өртенді ме, күйді ме?
Өрт тілеген
Көптен бергі
Көз жасымды иді ме?
Сөнбесе екен,
Сөнбесе екен,
Лаулай түссін от, жалын,
Жалма бәрін…
Қара орманын,
Қора-жайын,
Үй міне!
Күйдіретін,
Бүлдіретін
Жерлерің де көп сенің.
Бір керемет,
Тамаша ғой
Біздер үшін теп-тегін.
Қажымастан
Күні-түні,
Тістеп әкеп, төбеден
Тастай берем,
Тамызық қып,
Жер жүзінің шөпшегін!
Күліп тұрған
Күллі ғалам
Күйік болып кеткенше.
Шөпшек тасып
Жүре берем
Күш-қуатым жеткенше.
Жаным кіріп,
Жанған сайын
Жалын құшып жер-жаһан,
Қуанамын,
Күлге айналып,
Түгел жанып біткенше!
Б. Әлімжанов