Өзенді бойлап өлкені кезгім келеді,
Мекен ғып біраз қауырсын қанат кемені.
Ақша бұлттарға орана кетіп кей-кейде
Мұхитқа барып мұңымды шаққым келеді.
Мұңымды шақсам, ұғар ма мені көк теңіз,
Көк теңіз ұқса, басылар ма екен өкпеміз.
Біз неге сонша күйешіл болдық, күйдіргі,
Неліктен, айтшы, осындай болып кеткенбіз?!
Мұңайып барсам, мұхиттың өзі мұңды екен,
Айдынын лайлап, мұңайтқан оны кім екен?
Жаныңа дауа, дертіңе шипа болар ма,
Қашып барсаң да, қашықта жатқан мың мекен!
Өзіңнен өзің құтылам деме, қашсаң да,
Адамзат әлі ашпаған жерді бассаң да.
Алқына бермей, ақылға келіп, жүгінші,
Бойыңа қуат бойлатып құйған аспанға!
Іздесең пана риясыз таза сезіммен,
Табасың әуел иманнан, кәміл сенімнен.
Біреу кеп сенің көтермес тағдыр жүгіңді,
Табасың күшті өзіңнен ғана, өзіңнен!
Б. Әлімжанов