«Ұйықтар алдында көзіңді жұм да өзіңе үңіл. Өзіне ене білген адам өзін көре де біледі. Өзіңді көру алдымен қор-қыныш әкелуі мүмкін. Себебі айқын. Ол – тұңғиық. Ол – түпсіз шыңырау. Тұңғиыққа ену оңай да, шыңыраудан шығу қиын. Оқасы жоқ, бірер аптадан соң бұған да үйре-несің. Үйренгеніңнің белгісі – үрейден арылып, кеудеңді қуаныш керней бастайды. Ол – өзіңді өзің танудың алғаш-қы нышаны. Бұл сенің алғашқы жеңісің. Жемісін көретін кез де алыс емес…»
И. Сапарбай