Шың болуға құмар елдің бәрі де,
Болам дейді, қарамайды әліне.
«Шың болмасаң, шырқау биік болмасаң,
Айтшы дейді, бұл өмірдің мәні не?»
Қол жетпейтін шырқаудағы мұзарттан
Тіршілікте түйе артық қой тұз артқан.
Ал, бірақ та арман шыңдар емес пе
Адамзаттың екі көзін қызартқан?!
Әңгіменің белгілі ғой аужайы,
Кімге дәрі күйкілердің байбайы?
Міндет емес бәрі бірақ шың болу,
Таудың бар ғой құт дарыған баурайы.
Шың арқылы танылады даралық,
Ол асқақтап тұрар көкке қадалып.
Бірақ оны сол биікке көтеріп
Баурайы ұстап тұратыны тағы анық!
Қысыжазы кетпейтұғын ызғары
Шыңда не бар жалтыраған мұздағы?
Сол мұздақтан мөлдір бұлақ басталып,
Баурайыңды суармай ма сулары?!
Оңайлықпен құпиясын танытпас
Өмір осы, өңкей жұмбақ жаңылтпаш,
Шыңы жоқ таутау саналмас жалғанда,
Баурайсыз шың – шың болып та жарытпас!
Күнге ұмтылып, айға азу білеген,
Өркешөркеш шыңдар көші үдерген,
Шырқауынан асамын деп басқаның
Мәңгі бақи бәсекені тілеген
Төмендегі өсіпжетіп өзімнен
Озадыау деп арпалысып жүдеген,
Қанша биік болса да шың аспанға
Жете алмасын біліп кейде түнерген!
Жел өтінде тұрады шың күнтүні,
Ол туралы бітпейді елдің күңкілі.
Осы ма деп асқандықтан тапқаның
Кейде аяйсың шыңдарды да біртүрлі.
Нағыз өмір қайнап жатыр баурайда
Дүрілдетіп қызықты да күлкіні!
Талап қылып әркім орнын таңдай ма,
Кімнің жолы бастар екен қайқайда?
Аттанарда бір ойланшы тек қана
Қайсы жақсы – шың ба әлде баурай ма?!
Баянғали Әлімжанов