Шындығыңды кетті екен кім өлтіріп,
Шыр айнала шырмайды мың көпірік.
Бір шындықты аршысаң шыға келер
Бір өтірік орнына бір өтірік.
Өтірікпен өрілсе өткен істер,
Шымшытырық болмай ма оң, терістер.
Орып, орып тастайды шындығыңды
Өтірікпен уланып өскен тістер.
Өзегі боп кетпесін замананың
Өтірік кітап, өтірік ескерткіштер!
Шыншыл деген азамат не бір мықты
Өтірікке қол қояр кейде тіпті.
Тарихы да қазақтың өзіндей кең
Кешіре салатұғын пенделікті.
Өр халық өтірікке емес зәру,
Өтірік бола алмайды елге дәру.
Өтірікпен дәріпте деген жоқ қой
Бабаң жауға шапқанда алып қару!
Ел үшін пайдалы деп бұның бәрі
Талайлар өтірікті бу қылады.
Шынымен шыңға шыққан шынарларды
Өтірік өрге сүйреп ду қылады.
Бірінен бірін биік қоямыз деп
Тыптыныш елдің ішін шу қылады.
Онымен не мұратқа жетпек екен,
Өтірік өтірікті тудырады!
Атаң жалған айтпаған күпті күнде,
Өтірік артам дейсің жүкті кімге?
Таудай болып көпірген өтіріктен
Түйір шындық озады түптүбінде!
Б. Әлімжанов