Жанжағын жайпап,
Теңіздей шайқап
Жайындай, сірә,
Досым кеп, деді:
«Поэзияны
Пайымдайсың ба?»
Тентек су тепкен
Келтек сұрағын
Төтеден қойды:
«Сен осы менің
Ақындығымды
Мойындайсың ба?!»
Ақкөңіл ақын
Мақтанбақ ептеп,
Ойында өлең,
Қалыпқа түсіп
Қағида болған
Пайымдауменен,
Мойындамасам
Мойнымды үзер
Түрі бар… Бірақ,
Ақылға қонбас
Біреуді біреу
Мойындау деген!
«Осы ма, – дедім,
Қосылып жатқан
Уайымға қайғың?
Қажасып бірақ,
Қыршаңқы сөзбен
Қайымдамаймын,
Үйлесімі жоқ
Ұғымға қалай
Үйір боп алдық?
Шынына келсек,
Ешкімді ешқашан
Мойындамаймын!»
Ақыным қайнап
Артады келіп
Мойынға міндет,
Жуан мойынын
Қисайтып алып
Мойынға мінбек.
«Мойныңа қойып
Мойындатамын!
Дейді жер теуіп,
Апырмай, қашан
Тоңмойындық деген
Жойылмақ індет?
Алалық сенің,
Бар екен, білдім
Ойыңда, – деді,
Сақтапсың маған
Тасыңды тығып
Қойынға, – деді,
Дәл мендей ақын
Қазақ түгілі
Әлемде жоқ қой,
Талғамың болса
Мойында мені,
Мойында!» – деді.
«Ұстасы жырдың
Ақынсың нағыз
Ойыңды абайла,
Түсініп барып
Түйінін сөздің
Толымды байла,
Мойындау деген
Дойырлау ұғым
Музаға жүрмес,
Адам кінәсін
Яки қылмысын
Мойындамай ма?!
Бастаған өзің
Мойныңмен көтер,
Ойымды айтамын,
Ақылға салып
Сараптап көрші
Жайын қатаның.
Признание деген
Көп мәнді сөзден
Адасып келген
Аударма ғана…
Әйтпесе қайдан
Мойында таным?!
Жақсыға жала
Дүлейлік әркез
Жауып жататын,
Қайыңнан сойыл,
Шойыннан шоқпар
Дайындататын,
Қайдағы жоқты
Айып қып тағып
Мойныңа ал деп,
Мойынын бұрап
Майырып тұрып
Мойындататын!»
Сабаға түсіп
Шайқалып, деді,
Шайырым маған:
«Дарынды бар ма
Дүниеде мынау
Дойырланбаған,
Соңыра мен де
Соңынан барып
Солардай болам,
Мықтының бәрі
Тірі кезінде
Мойындалмаған!»
«Арыңнан сұра
Аласың ақын
Ойыңа нені?
Уақыттың жолдан
Адастырмасын
Айныма желі.
Жер жаһандағы
Басқа жұрт сонда
Жаралып па екен,
Бас иіп келіп
Мінгізу үшін
Мойнына сені!?»
Арқадан қақтым:
«Желбірер талай
Тойыңда байрақ,
Көсіліп жырла
Классик болуды
Уайымдамайақ.
Талантты танып
Таза көңілмен
Сыйлай білейік,
Бірбірімізді
Қиналып, зорлап
Мойындамайақ!»
Асылығы бар
Мойындау жайлы
Өзімнің ойым,
Эстетикадан
Естіңіз нәзік
Сезім гөйгөйін,
Жан шуағымен
Өнер жаратып
Өлең жазатын,
Басты көтеріп
Түзу тұрсыншы
Төзімді мойын!
Баянғали Әлімжанов