Күнәлі болып
Қалдың ба жаным, байқамай,
Өмір ғой енді…
Болады жұмбақ жай талай.
Қапысын таппай
Қоймайды-ау қамсыз пенденің,
Сақпанын сайлап,
Қақпанын құрған сайтан-ай.
Адамның жаны
Ұқсайды мөлдір тұмаға,
Қиыршық түссе,
Лайланып батар күнәға.
Жылама, жаным,
Ешкімге және мұң шақпа,
Қайшылық толы
Тағдырды әркім ұға ма?!
Күнәсіз пенде
Болмайды мына ғаламда,
Ол үшін бірақ,
Жатқызба бәрін жаманға.
Тәубаға келсең,
Тазарар қайта
тұнығың,
Кешеді құдай,
Құдайдың құлы адам да!
Қаншама қашық
Қара мен ақтың арасы,
Бір бояу емес
Ақылға салып қарашы.
Аппақ та емес,
Қара да емес адамдар,
Аралық түсте
Кешеді-ау ғұмыр
шамасы!
Оңай ма іздеу,
Өмірдің биік мұратын.
Түйіртпек аз ба,
Түбіне жүрек тұнатын.
Адамның жаны
Бір жұмбақ ағын сияқты.
Лайытып барып,
Тазарып іштей тұратын!