Ақындық – Тәңір сыйы, тағдыр сыбағасы. Тәңір сыйы болған соң да екінің біріне Қыдыр-қонақ бола бермейді. Қона қалғанның өзінде қадыр-қасиетіне жетпесең, жел-мен ұшып кетеді. Жете қойғанның өзінде азабына азан шақырып, тозағына тоба айтып, құлқына құлша жегілу – қылықты қыздың да, құзырлы бидің де, базарлы байдың да, қазыналы ханның да қолынан келе қоятын шаруа емес.
И. Сапарбай