Менде бір сұлу қыз бар еді,
Бұрымы өрілген әдемі.
Сәбидей жанары мөп-мөлдір,
Үйімнің көркі еді, сәні еді.
Оқуға шетелге аттанды,
Бұл күнде бар сөзі жаттанды.
Қазақтың жігітін менсінбей,
Күйеуді сол елден тапқан-ды.
Сөйлейді екеуі жат тілде,
Жат тілден қонады бақ кімге?!
Өзімнің қызымды танымай,
Ішімнен ойладым «сатқын» деп.
Бойжетіп тұрғанда жасы кеп,
Біз жақсы құданы тосып ек.
Қазақтан жиені болмауы –
Қазаққа тағы бір қасірет.
Ақұштап Бақтыгереева