Жоқ,
Үйренер түрім жоқ қазақ тілін,
Сені ұқпауым,
Жан құрбым, азап бүгін.
Айналайын,
Сен маған өкпелеме,
Мен бірақ жасырын сыр ұққандаймын,
Тыңдап тұрып бұлақтың ғажап үнін.
Бұл тіл бір әсем үннен тұратындай,
Көмейден
Сыңғыр әуен шығатындай.
Батылдық,
Бір қуат бар дауысында,
Семсердің тіліп түсер қуатындай.
Қайсар келбет,
Көздері күлімдеген,
Ұяңдықтан
Кейде ерін дірілдеген.
Көңілінде қазақтың бөтендік жоқ,
Өзің дағы жатырқар рет таппай,
Таулы өлкеде жүргенің білінбеген.
Таң самалдай,
Тыңдасаң сазым керім,
Айтыс сөзге,
Қалжыңға әзір керім.
Домбыраның даусына тербетіліп,
Мен отырам түсініп наз үндерін.
Жылы тиер жүрекке өлеңі де,
Ыстық келер
Тал-терек желегі де.
«Айналайын, армысың!» деген сөзді
Өзге тілге аударып керегі не?!
Ұқсастық көп табиғат баласында,
Ұғым ортақ
Сезім мен санасында.
Москва маңындағы
Тәтті ауа бар
Алматы арығының жағасында.
Болған соң аспан біреу төбеңдегі,
Өнердің ұқсай бермек көп өрнегі.
Тыңдасам құлақ қойып,
Қазақ әнге
Үндесіп тұрады орыс өлеңдері.
Шыңдарынан,
Орман, тау, өзенінен,
Әзілінен,
Достардың өлеңінен,
Күлкісінен сәбидің,
Наз үнінен
Ана тілім сияқты қазақ тілін
Күннен-күнге түсініп келемін мен.
Ақұштап Бақтыгереева