О, Ақ Жайық, анам сынды ардақтым,
Демалыста тағы саған бармақпын.
Неткен мұнша қастерлісің мен үшін,
Бір өзіңе бірнеше жыр арнаттың.
Сағынғанда түсіме ендің күнде сен.
Бала күнгі сенде терген гүл де әсем.
Мен өмірдің түсінбес ем маңызын,
Егер сені сағынуды білмесем.
Қай кезде де мен өзіңе баламын,
Сағыныштың саған айтқам бар әнін.
Шайпау жеңге мінезін де көтердім
Көңілі үшін сенде туған ағаның.
Өр толқының бесігімді шайқаған,
Тағы мені әлдилейді қайтадан.
Мен алдымен өзіңе қыз бола алсам,
Бар қазақтың қызымын деп айта алам.
Ақұштап Бақтыгереева