Бөрі ме едің, тарлан ба едің,
Күрес жолы – тағдырың.
Әйтеуір, сен арманда едің,
Аңсағаның – алғы күн.
Жырлап өттің ақындықпен
Құм Нарынды айналып.
Жауларыңа батылдықпен
Түн аттандың найза алып.
Айлалыға ұсталмадың,
Денең қолға түспеді.
Сен өжет ең, дұшпандарың
Сенен гөрі күшті еді.
Ереуіл атың алып ұшса,
Білмедің бір жасуды.
Қара балта қапылыста
Шапты-ау сенің басыңды.
Өшпесе де жалын жырың,
Шәйіт кеткен ер едің.
Бір айыбың – әділдігің,
Бір айыбың – өлеңің.
Ақұштап Бақтыгереева