Аспанда ақиығым биік шыңда,
Жібек бау шығыршығы күміс сымда.
Аяғы үш А.Б.М. ятаракки
Жұмбағым басқан ізі жыныс құмда.
Кім айтар тағрыпыңды мұндай қылып,
Тартылған тілграмда сымдай қылып.
Сөзіме әшиялы жауап қайыр,
Ақ қоян жүгіретін жымдай қылып.
Қолға алдым хат жазуға қалам, сия,
Сарби зат мұқтан шаһи Гүлнәзия.
Шараптың шашыраған гауһарындай
Көңлімнің заһарына салдың ұя,
Кәстәрен секілденген бәнде мақбұп
Бәндені бұрам деген кәні зия.
Тағы да хат жазамын сын мен зыйден,
Тағрыпың кейін емес әліпбиден.
О.Р.З.М.Л. айны кәрім
Көңлімнің іңкәрісі дал мен мимнен.
Тағы да ұйқтап жатып көрдім бір түс,
Көргенім табиғи гауһар гүл тоты құс.
Болғанда сапи алтын, шашың пази
Көңліме саруби жаңа салдың бір іс.
Ақан Сері Қорамсаұлы