Көкжендет, тұғырың алтын, маржан баулы,
Тұрушы ең ағаш үйде асыраулы.
Алпыс қаз, тоқсан үйрек бір күнде алған
Құс қайда Көкжендеттей қыран шәулі.
Көкжеңдет, шалғың ұзын, мойның қысқа,
Қайырып салушы едім ұшқан құсқа.
Айрылып Көкжендеттен қалғаннан соң,
Осы әнге шырқап салдым мына тұста.
Көюкендет, ұшушы едің тоғайды өрлеп,
Шабытқа таңертеңгі қоя бер деп,
Ертеден қара кешке салғанымда,
Көкбестім жүре алмайтын көзі терлеп.
Суылдап сұқсыр үйрек ұшар кешке,
Түседі Көкжендетім сонда еске.
Қарасам, оң қолымда Көкжендет жоқ,
Жүгірдім сасқанымнан Қозыкөшке.
Көкжендет, сені салдым дабыл қағып,
Мойныңа әшекейлеп тұмар тағып.
Қарасам, жан-жағыма Көкжендет жоқ,
Айырылдым қапылыста сенен нағып?!
Ақан Сері