Беу, жас ағаш,
Балғын өмір балапан,
Тұр ма сүйіп еркелетіп құба таң?
Сенің нәзік жапырағыңды қолаң шаш,
Тарап жатқан ақ самалды ұнатам.
Балғын, нәзік сымбатыңа сүйсінем.
Көкірегі күмбірлеген күйші ме ең?
Өміршең бір әуез төгіп шулаған,
Жапырағыңнан әлдебір сыр түйсінем.
Өзегіңе жер анамыз нәр беріп,
Өн бойыңа саулап көктен нұр келіп,
Жайқалып та, жасанып та өсерсің,
Тіршіліктің бояуымен түрленіп.
Жаз аптабы, қыс қаңтары ала алмас,
Жүрегіңе жасын жара сала алмас.
Саған келіп қиянатшыл әлдекім
Жас тәңіне қадамайды ақ алмас.
Ен тоғайдың ортасында тұрағың,
Тоғай сенің туған елің, шырағым.
Орман – сенің атамекен Отаның,
Сөндірмес ол бақытыңның шырағын.
Орманыма – Отаныма сүйенген,
Өзің тектес көкөрімтал ұл ем мен.
Көк тоғайың аман болсын деп тіле,
Туған елдің туын ұстап жүрем мен.
Қорғанбек Аманжолов