Жадыңда жүр ме, керемет
Жайықта жүзген сол бір күн.
Жаныңның нұрын себелеп
Кеудені күйге толтырдың.
Тау-тас та болып кеттің сен,
Жартас та болып жаңғырдың.
Данышпан дала ұлы – сен,
Дарқан бір әнге салдырдың.
Дәнекер естің жібектен
Жететін өмір-бақиға.
Ұқсаттым сені гүл еккен
Сақара тектес сақиға.
Сапырып тұрып шашқандай
Жайықтың зүмрат толқынын.
Биіктеп кеттің аспандай
Сыңғырын іліп шолпының.
Жағада тұнған тоғайдың
Жасылын тұттың жанарға.
Жасынын күттім құдайдың
Жүректе бір от жағарға.
Қазақтың ұлы өзені
Қасымға сәуе сыйлаған.
Келген-ақ шығар кезегі,
Сәулесін көсіп құй маған!
Ғажап қой осы желпінген
Өмірдің өргек бір сәті.
Мұршаны соған келтірген
Темірдің берген мұрсаты…
Қорғанбек Аманжолов