Айырық жолдар айырған,
Арасы алшақ екі арман –
Жүздерін жылы мұң жауып,
Жағаны кезіп құмдауыт,
Ақ жаңбыр жауар күнді аңсап,
Кездесер шақты күнде аңсап,
Шыға алмай бірге сапарға,
Жүреді жылап жапанда.
Сыңары сынған сырғадай,
Мұңайса көкте туған ай,
Дүниені бөтен тыңдамай,
Сағыныш сазбен тербеліп,
Жүреді жалғыз сенделіп.
Екі арман – екі бал бұлақ,
Жалғыз да жалғыз жалбырап,
Аңызақ ескен жаз бойы
Шөліркеп ағып шөлейтте,
Жығылар күнде қалжырап.
Қараңғы, салқын түндерде
Баурына басып жылытып,
Қасіретін шеккен ұмытып,
Аймалар ғашық тамағын,
Ләззәтті бақыт қайда бар?
Екі арман екі жағада
Дәл осы жайлы ойналар.
Жай таңдап емес, ән таңдап,
Ашады көзін жаутаңдап,
Қарайтын досы елде жоқ,
Қайрылып келер пенде жоқ.
Жүздерін содан мұң жауып,
Жағаны кезіп құмдауыт,
Ақ жаңбыр жауар күнді аңсап,
Кездесер сәтті күнде аңсап,
Шыға алмай бірге сапарға,
Сарғаяр қайран екі арман…
Қорғанбек Аманжолов