Құлыншағым, сөйледің!
Шықты-ау тілің!
Жарығым, құйттай күнім!
Тіліңдегі “ападан” басқасын мен,
айым-ау, ұқпай тұрым.
Айдындаймын сүйетін жағасын күн,
өзіңмен дара шыңмын.
Былдырлаған сенің бұл сөздеріңде
тілі бар анашыңның.
өзің барда үзіліп қалмас әнім,
түнімді таң жасадың.
Сенің титтей жүрегің, тіліңменен
ертеңге жалғасамын.
Фариза Оңғарсынова