Жассынғанмен бұл теңіз алабұртып,
кәріліктің ізіндей жаға жыртық.
Қартаймайтын күлегеш қыз-толқындар
қытықтасып бір-бірін барады үркіп.
Алаяқ жел көз ілмей жүріпті анық:
көз ұйқыға кеткенде бұғып барып,
ұйқылы-ояу шошынған толқындарды
қуып ала жөнелді шыбыртқы алып.
“Көрсетейін,— деп,— саған шыбықтауды”,
ашулы аспан жанарын жұмып қалды.
Жаңбыр-сойыл жонына жосылғанда,
тістенді де тентек жел тұрып қалды.
ұйқы қысып, жабыққа ай кашқанда,
теңіз үнсіз құшағын жайды аспанға.
Жұлдыз біткен жымыңдап сығалады,
төсегіне толқындар жайғасқанда.
Фариза Оңғарсынова