Сәбиің болмағаны –
қара басқа қасірет орнағаны,
улы атомнан күйгендей ана-құрсақ,
ешбір бақыт жаза алмас ол жараны.
Жас тәннің құлқын қамы –
ана өз қанын төгуге ұмтылғаны –
көктемеде қуарып гүл қырдағы,
жер бетінде тірліктің құртылғаны.
Сәбисіздік –
бос ғұмыр
тұл арманы
кепкендей су арналы.
Сәбисіздік –
ананың тілі шіріп,
ата-баба қанының суалғаны.
өлшеміндей адамзат жан, арының
табиғат та біледі бала құнын.
…өмірімнің жаз гүлі – кішкентайым,
тірлігімнің мазмұны – аналығым.
Фариза Оңғарсынова