Сен менің жанарыма жас тұндырып,
өзгеге көңіл кілтін аштың күліп.
Ошаққа отырғызып кетті мені
әне бір ұзын бойлы ақ сұр жігіт.
Мен қалдым шыр айналып қу далада,
жете алмай арман болған ну жағаға.
Сезгендей сүлдерімнен бір сұмдықты,
көз алмай көп қарады туған ана.
Жаншылдым, жанартаудай биік едім,
жоқ, енді сүйенерім, сүйінерім.
Мен үшін қызығы да, қайғысы да —
бәрі бір секілді бұл дүниенің.
Фариза Оңғарсынова