Мен келіп тұр едім
сіздің үйдің жанына тағы.
Ішпей, маспын.
Жалғыз білерім —
жүрегі құрғыр жалын атады.
Отыра кеттім дірілдеп тізем,
аймалап тұрды сені сол жігіт.
Енді мен қалай күнімді өткізем
оралар деген өшті соңғы үміт.
Сезімім мұнша алданар деп пе ем,
желге ұшып менің гүлім бүр атқан.
О, өмір-ай, алдамшы ең неткен,
кеше күлдіріп, бүгін жылатқан.
Фариза Оңғарсынова