Күтеді ана,
күтеді жалғыз ұлын,
қайғы өрнегі торлаған әрлі жүзін.
Жаңа өмірдің жолында құрбан болған
көре алмады арманда жар қызығын.
өсірді ана
жалғыз ұлын — тірегін, жұбанышын,
соған арнап жастық шақ — жыл ағысын.
Жалғызымның қызығын көрсем-ау деп
соны ғана тағдырдан сұрады шын.
Жарсыз жалғыз…
Мөлдір арман жырақтап, былғанды үміт.
Жас кеудеде жатса да мұңдар бұғып,
бәрін-бәрін тұл етті сәбиі үшін
албырт шақтың құмарын құрбан қылып.
Жас кезі еді.
өтіп жатты бей-жай боп түндер тымық.
Күндер ұмыт шалықтап жүрген күліп.
Бұл көрінсе көз қыры түсе ме деп
жігіт біткен қалатын бір желпініп.
Нұр жанарға
ерте кешкен қайғыдан мұз жабысқан,
кейде күлкі орнына ызғар ұшқан.
Жиын-тойға барса егер,
жас әйелдер
қызарақтап қалатын қызғаныштан.
Бір еркекпен сөйлессе,
өсектейді әйелдер таң атырмай
(кейде адамға жабысар жала тынбай);
қызғанады бейшара күйеулерін
қапелімде бұл тартып алатындай.
өтті солай жастық шақ.
Байсалдырақ болды ерте, кемелдеді.
Жалғыз ұлдың қамы еді тек ермегі.
Ана жүрек сақтады мейірімін,
әйтпесе ерте алау жан семер ме еді.
Келін келді
шағын үйді шаттыққа қарық қылып.
Қуанды ана көз жасы тамып тұрып.
Немере де сүйіп ол үлгермеді: ,
ел басына күн туды. Қамықты жұрт.
ұл аттанды
қанды майдан батысқа, жырақтарға
(ол кез ерлер көрмеген сынақ бар ма!)
өткерді ана түндерді кірпік ілмей
өмір тілеп жалғызға жылап таңға.
Жылдар өтті зуылдап қыранша ағып,
сан жанарға қайғылы тұман салып.
Сонау күнгі алау жүз келінінің
кетті түгел самайын қырау шалып.
Жылдар өтті. Ол бірақ оралмады.
Қыран кайтып ұяға қона алмады.
Шашы ағарған қос әйел күтеді оны,
үміт оты сөнбеген оларда әлі…
Фариза Оңғарсынова