Күнде үйге асығасың…
Түсінбес ата-ана ма —
несіне жасырасың,
айтып қой апаңа да.
Айт оған бір жас жігіт
сүйеді қызыңды деп.
Жарқылдап тұрмас күліп,
көрмесе жүзімді деп.
Керек-ақ мұны айтуың —
жан анам бар екенін.
“Алладан” сұрайтынын
тапса деп бала теңін.
Айтуға асық бүгін,
жүрме тек жоламай түк.
Бәрібір ғашықтығын
жанарың қояды айтып.
Жасырма сол кісіден,
жүр десең — мынау қалпым.
Бұл сәтті ол да ішінен
тілеген шығар, бәлкім.
Фариза Оңғарсынова