Мен жастықпын.
От алғам
қараңғы түнгі найзағай жарқылдарынан,
қасиетті даламның бал құндағынан.
Ерлік пен өрлік дегенді қатал мезгілдің
қасіреттерімен шыңдалған халқымнан ұғам.
Қайсарлық сіңген жаныма бабаларымның
дұшпан алдында міз бақпас салқын қанынан.
Ел үшін оқ боп атылған сұрапылдарда,
сонда жаулардың жүрегін даңқым қарыған.
Қырандар кеткен қияға жанарын жанып,
өр көңілменен құлшынған артымдағы ұлан.
Күшіме сенем.
Жоқ сынды
мынау әлемде алынбас қамалдар маған.
Қызулы шақта күдікпен алаңдар ма адам?!
Топас бір тірлік етпеймін.
Сенің даңқыңды
паш ету үшін, Отаным, жаралған балаң.
Мақсат қып қойған ұлының болашағына
әке жетпеген үміт пен бар арманды анам.
Мен жаныма өр рухын өлмейтіндердің
қызыл туларға малынған алаңнан алам.
Маңқыстауларда сыңсыған қара орман болып,
асау толқын боп мұхиттай каналдан ағам.
Алып ГЭС-терге әкелем жұлдызды аспанды,
қайран қап сонда, Жер, Әлем, қараңдар маған.
Тәкаппар ұрпақ алдында менің атымнан
жас шағым болып сөйлейді жаңарған далам.
Сөйлейді ол сонда куә боп дана жылдарға,
қалалар қалай қаз тұрды Қарақұмдарда,
тайганы тіліп талқысып, саз кешіп жүріп,
Неліктен тіктім өрлікпен жанарымды алға?!
Кебіртек шөлде кеудемді дауылдарға ашып,
түндерде жүрдім көз ілмей дала-қырманда.
Жасыдым, кейде жыладым ыза-кекпенен
тіршілік салған кеудеме нала-мұңдарға
өмір жоқ мұңсыз күңкілшіл жердің бетінде
жалашыл кейбір жылмаң көз адамың барда.
Күсті қолдардың жасауы қызыл сөз емес,
мұра боп қалсын ертеңгі саналы ұлдарға.
Әйтпесе, мынау менменшіл мезгіл желінен
жоғалған ізсіз сан алуан қалалар құмда.
өмірдің өзі үйреткен қапы қалмауға –
мейлің сен тағы, тарих, садағыңды арна.
Мен армандап жүргем жоқ
салар деп маған біреулер алтыннан мүсін,
тірлікте жұрттан ерекше жарқылдау үшін .
Бойдағы күшті сарп етем, келер ұрпаққа
мақтан болсын деп қалдырған артымдағы ісім.
Бас иіп жүрсін өр ұрпақ, бабалар бір кез
таңдана бермес ғасырды таң қылғаны үшін.
Жастықтың жалын шағында қызулы қанмен
қорғасын бізше даланың даңқын, намысын.
Соңымда менің өлмейтін бірдеңе қалса,
шындықты шыңға көтерген халқымда күшім.
О, менің жастық жылдарым!
Шаттықпен аштым қақпаңды, жанарда—күлкім,
есіңде қалар сәттер ғой саған да бұл күн.
үмітке толы көңілдің пәк сенімімен
қарап тұр бүгін саған да, маған да жұртым.
Сенемін—-әрбір күніңде шабытпен шырқап,
тынбайды еңбектің дабылы даламда күн-түн.
Атағың сенің тарихта
Қайталанбайтын
ұлы істерімнің даңқымен қалар да мүмкін!
Фариза Оңғарсынова