Жаныма түсірмей күн
сен жүрсің. ұят мұның.
Мен сені түсінбейтін
мылқау жан сияқтымын.
Кездессем жеке мүлдем
кетер деп сыр жалғасып,
“байқамай” өтемін мен,
жаныңнан жылдам басып.
Көз шіркін санаса ма –
жалт етіп бір тігесің.
Білемін: оңашада
мен жайлы күрсінесің.
Шыдаймыз қанша күнге,
жалғыздан отты құшып.
Қайтеміз қалса бірде
жанарлар соқтығысып?
…Бар күнә өмірде еді
(біздерде жоқ кателік):
ұғысқан көңілдерді
қоятын жатқа теліп.
Фариза Оңғарсынова