Таң-сұлу келініндей бұрынғының
ұстады нұрға малған шымылдығын,
көгілдір сахнадан дала әншісі
сайраса, қосылғандай сыбызғы мың.
Самалын жұтсаң, шіркін, қыр таңының,
кеткендей көкірегіңнен бұлт арылып.
Кеңпейіл жатыр менің дарқан далам,
төсіне қызыл-жасыл гүл тағынып.
Бұлақ жоқ сылдыраған күліп қашып,
тұп-тұнық мөлдірейді құдықта су.
Көк төбет көсіле сап жайбарақат
кеміріп жатыр, әне, жілік басын.
Бір сәтке жайлау алып жатты дәмін,
сүйемін мен осынау шақты керім
Көз ілді қой күзеткен шопан жігіт
жастанып келіншектің ақ білегін.
Фариза Оңғарсынова