Елемей нұрын да айдын,
көңілім жабығулы.
Көз тігіп қырындаймын
бетке алып ауылыңды.
Жарқылдап жүруші едім
достармен қалжыңдасып.
Көрдім де бүгін сенің
жүзіңді, қалдым жасып.
Әзілдеп кұрбы қызды
тұрғанда келіп қалдың.
Сендегі нұрлы жүзді
мұң шалды, сезіп қалдым.
Болмайтып түрің бұлай,
аңырып қала бардым.
Мен жаққа бұрынғыдай
күлімдеп қарамадың.
Болды деп бұның неден,
жүрегім дал-дұл, көкем.
Әлде… сен шыныңменен
қызғанып қалдың ба екен!?.
Фариза Оңғарсынова