Болашақ ескерткіш
басында
Жазылмай жүрген жыр ма едің,
айтылмай кеткен сыр ма едің,
еске алып ерен күндерін,
күмбір күй кеуде жоқтай ма
сайрандап соғар қыр желін?
Табындырардай Күн демін,
тағдыры дара тұлға едің,
азаматындай ардақтап,
аялаушы еді-ау құмда елің!
Естігенде елтіп күнбе-күн,
жанымда толқыр жыр менің
табына бермес жүректің
табындыратын үндерін –
саусақтан шыққан сыңғырлап
сиқыр саздардың дүрмегін.
Сазды ырғақ қандай, үн қандай!
Жаныңда мұнар мұң қалмай,
бойыңды билеп бір екпін
құйынмен көшкен құмдардай,
жүректі кернеп күш-ағын
он алтыншы сонау жылдардай.
Құба құмдарды қақ жарған
тірлікпен мәңгі жалғанған
қырдағы қызыл қайыңдай
қасқайып күткен таңды алдан.
Толғандай күйге бар жалған
төгілген әсем әуенмен
ағындай күшті аңғарғам.
өмірде мұң да, сын да бар,
өткелдер менен жылға бар,
тұмандар көшіп, жел тынар
“Әсемдей” күй мен жыр қалар.
Таланттар туар шын алмас,
бағалай алмас, ұға алмас
дарыннан жырақ тұлғалар.
Мұнар ма, мөлдір сағым ба,
теңіз бе тылсым, жалын ба,
күйлердегі өршіл арынға
көңілде көктем көлбеңдеп,
тулайды жүрек, қаның да.
Дүниеге даңқың жатса өрлеп,
ұрпағың келер қастерлеп,
бас иіп сендей дарынға,
өмірмен мәңгі егіздей
күйлерің шалқыр теңіздей,
даналар берген әлемге
данышпан халқың барында!
Фариза Оңғарсынова