«(Әбу Сәрсенбаевқа)
Асқақ бір куәсіндай ақыл-ардың,
аңсаған көріп тұрмыз ақын алдын.
Алпыстың асқар белі қажытпапты
ақиық дауылпазын Атыраудың.
Тілдескен ақша бұлтпен аспандағы,
теңіздің өр толқыны – жастанғаны.
Тәйірі-ай, алыптарға алпыс деген –
өмірдің кішкене бір баспалдағы!
Тұрса да тосып өмір жүз арнасын,
тосқауыл бола алған ба қыранға шын!
Мен сізді көрген сайын елестетем
көз жетпес Алатауымның құзар басын!
Сонда мен алауымын екіндігін,
ешқашан шалмайтындай бетімді мұң.
Сонда мен мынау құйттай бойымменен
аспанды тіреп тұрған секілдімін.
Ақтарып асқақ жырды сүйікті елге,
талғампаз көкіректерді ұйыт, тербе!
Мен, сірә, шықпасам да, шыққандаймын
сіз тұрған сонау заңғар биіктерге!
Фариза Оңғарсынова