Сен жатырсың сусын ғып заман демін,
бусануда сол демнен жарау жерім,
толқынданып толықсып даламда егін!
өзгертіп ән-ырғағын,
дала жатыр ақтарып барын —нәрін,
солқылдатып сорғызып тамырларын,
дүниеге тосуда дәнін-нанын.
Талпынған таң ғұмырға
кең даланы уақыттар салды мұңға.
Бүгін дала шалқиды батыр жасап
кеудесінде жүргеннің барлығын да.
Тың жерлерім!
Сол дүбірден өзгеріп түрленді елім,
жоталарды жусатып түрен-тістер,
қайыстырды белдерді, іргемді егін.
Байтақ жер жаңарғанда
жаңарған жер таңбасын салар жанға,
көз талдырып қарадым, біле алмадым –
нағыз батыр дала ма, адамдар ма?..
Тыңайған дала — бесік,
әлдилейді дәндерін,
самалы есіп,
аялайды жұлдызды батырларын,
тосып алдан жаңа күй, жаңа несіп.
Бидайлы құндағымда,
бақыт, байлық шалқиды қырда, құмда.
Көнбіс дала мақтан ғып жатыр бүгін
ер атанған қыздарын, ұлдарын да!
Фариза Оңғарсынова