«“Төгіп-төгіп жазбай ма ақын деген!
Терлеп-тепшіп қиналса, пақыр дер ем!” -—
Қызараңдап осылай, қылғынғаны,
кіріп-шықпай миына жырдың мәні.
Майлы ас сіңген таңдайға татыр ма өлең—
қайтсем ойын оятам, ақыл берем?
Тұрдым сонда шап етіп теріс келмей,
халық өспес ойсыздан келісті елдей —
қурар сусыз ағаштай жеміс бермей.
Құрбандықсыз келмейтін жеңістердей,
жазылса жыр ақынның қаныменен,
ескерткіштей сол ғана нағыз өлең!
Фариза Оңғарсынова