«“Отан деген не?” – дейсің, ұлым, маған.
Ол – сенің ғұмырлы анаң.
Жөргегіңнен жаныңа сіңіп қалған
әнің мен жырың, балам!
Отан – мынау өз үйің, қара, жаным,
ойнаған дала, бағың.
Атаң шыққан бұл үйден, әкең шыққан,
өскен мұнда баяғы бабаларың.
Жасыл орман, тыңдаған бұлбұл әнін,
асқар тау, мың бұлағың.
Отан – есік алдында бірге ойнаған
өзіңнің құрбыларың.
Отан – үйдің ертеңі, қаны, жаны –
өзіңдей сан ұланы.
…ұлым, сенсің кең байтақ біздің үйдің
кішкентай шаңырағы!
Фариза Оңғарсынова