«Жүрегі алқынады,
ауған бұған жігіттің бар құмары.
Қайратты қол беліне тиген сайын
тұла бойы тұрғандай балқығалы.
Көрмеген бе дәл мұндай «»сынға»» түсіп,
әлде киім кеудесін тұр ма қысып,
басы айналды,
вальске дөңгелесе,
қалады тек кеуделер тіл қатысып.
Жүрек баяу соғатын қалыптағы
алып-ұшып жөнеді – бар ұққаны.
Айналада ақ мұнар, екеу ғана
теңіз-сезім төсінде қалықтады.
Қымсына ма әлде сәл қорғана ма,
сезім өткізгіштей ме қолдар ана…
Күйеуінің жанына отырғызды,
есін жиды келіншек сонда ғана.
Фариза Оңғарсынова