Бір адам түс көреді. Түсінде құм жағалауымен жүріп келе жатыр екен, қасында Аллах бар… Аспанда өз өмірінің көріністері біртіндеп өтіп жатты…. Әр көрініс өткен сайын құмда екі іздің қалғанын байқайтын.. Біреуі өзінің іздері екіншісі Аллахтың іздері.
Көз алдына соңғы көрініс келген кезде ол артындағы іздеріне қарады… өмірлік жолындағы іздердің кей жерлерде екуеу емес тек біреу болып жалғасып келгенін көрді… сондай-ақ ол сол кездерде өмірінің ең ауыр және ең бақытсыз күндері болғанын байқады..
Ол сол сәтте Аллахтан сұрады:
-Егер менің жолыммен жүрсең, сені еш уақытта қалдырмаймын,-деп айтып едің ғой…. Өмірімнің ең ауыр кездерінде құмның үстінде қалған тек жалғыз ізді көрдім.. Демек сен мені ең қиын кезде жалғыз қалдырдың, мен саған мұқтаж болғанда сен мені тастап кеттің.
Аллах былай жауап қатты:
-Сүйікті менің балам.. Мен сені шексіз сүйем, еш уақытта жалғыз тастамаймын…
Сенің өміріңде қиындықтар мен сынақ болғанда, іздер жалғыз болды… Өйткені мен сені сол сәттерде қолыммен көтеріп өткен болатынмын.