Етектегi тасыңды
өрге апарсам деп едiм,
есiктегi басыңды
төрге апарсам деп едiм,
өз елiнде өгейлi,
кiсi үйiне кегейлi,
кенезелi күйiңе
көл қотарсам деп едiм.
Бұлт басқан көгiңдi
нұр жайнатсам деп едiм,
тереңдегi кенiңдi
күнге ойнатсам деп едiм,
кеуiп қалған көнiңдi
қымыз құйып жiбiтiп,
құлақ құрышын қандырып,
сырнайлатсам деп едiм.
Көгендегi қозыңды
жамыратсам деп едiм,
ошақтағы қозыңды
тағы жақсам деп едiм,
қорамсаққа қол салып,
қозыжауырын жебеңдi
темiренiн тебiрентiп,
жауыңа атсам деп едiм,
терезеңдi теңелтiп,
керегеңдi кеңейтiп,
қабағыңды қайтадан
жадыратсам деп едiм,
қайран, Ана тiлiм!
Ұлықбек Есдәулет