Шаһардың шетінде тұратын бір кемпір, падишаһтың сарайына келіп онымен көріспек болады. Падишаһтың хұзырына ығып, үйінің белгісіз біреулермен тоналғанын айтып, осыған падишаһ кінәлі деп айып тағады.
Падишаһ: – Қызықсыз, тәтті ұйқыға батқаныңыз соншалық үйіңіздің тоналғанын да байқамапсыз. Неге бұған мен кінәлі болады екенмін? – дейді.
Кемпір: – Падишаһ! Кешірерсіз, бірақ біздер сені ояу деп білгеніміз үшін, үйлерімізде жайбырақат ұйықтайтын едік”, – дейді. Мұндай жауапты күтпеген падишаһ ұялып, ұрланған заттардың толық құнын төлеп береді.