ҚАРАТАУ
Есен-сау бармысыңдар, армысыңдар,
Армысыңдар, қария қарлы шындар.
Төсінен керуен-керуен көш өткен тау,
Сен менің керуен-керуен алғысымды ал.
Сенбісің сияқты орман күй ақтарған,
Ұзатқан қыздың көші сияқтанған.
Жанында саз қалды ма, наз қалды ма,
Сан тұлпар дүбірлеткен тұяқтардан.
Маңғаз тау, мас қылатын шәрбәтімен,
Мен саған мың-сан үміт жалғатып ем.
О, сәлем, қия-шыңдар, қиял шыңдар,
Жоныңнан жортқан бабам жорға атымен.
Қиналсам талай-талай асырдың бел,
Жауымнан жасырдың жол, жасыл гүлдер,
Сөйлесем жаңғырып бір, сән кіріп бір,
Жырлады тау тілімен тас үңгірлер.
Біздің ел әлі талай көшер шыңмен,
Құлар жол құздарыңнан көсемсіген.
Жарасты жақсы күндік ақ шымылдық,
Қаншалық сүйем сені десеңші мен!
Мұнша мал, мұнша дария, мұнша баумен,
Тұрсың сен дүние көзін тұмшалаумен.
О, шіркін, тусам-ау мен биік болып,
Өзіңдей жер мен көк боп тұрсам-ау мен.