АРАЛ ТОЛҚЫНДАРЫНДА
Қарайтын барша құмартып,
Теңіз бе, ей, мынау тулаған.
Сыңғырлап келіп сыр айтып,
Сыпсыңдап жатыр су маған.
Етегі-жеңі далиған,
Осы ма шуға толы әлем!
Теңіз боп тусам дариға-ай,
Көрші кеп қонған болар ем.
Көркіңе жұртты таң қылып,
Жатсың ба, ұлы бекзатым.
Өзің бол менің мәңгілік,
Туысым менен жегжатым.
Шаттансын жүрек нұр алып,
Әкем боп қолды бұлға сен.
Інім боп жетсең құба-құп,
Ағам боп келсең бүл да әсем.
Ақиығындай арқаның,
Нағашым болсаң басы аппақ,
Сый қылып саған тартамын,
Мәрттік пен жырды қосақтап.
Тебірен достық аты боп,
Ізгілікпенен жалғаса.
Теңіздің маған жаты жоқ,
Шіріген көлдер болмаса…
Арманға қанат қақтырсаң,
Тас болсам да егер жұмсарам.
Шынымен теңіз боп тусаң,
Тағады кінә кім саған.
Шыңға атқан оқтай зулайды,
Шулайды толқын шұбырып.
Балықшы қолы тынбайды,
Тереңнен сазан суырып.
Катерге толқын туратып,
Заулайды алға ер жандар.
Теңізді жатыр тулатып,
Маңдайдан тамған маржандар.
Жандарда мынау жүзі аппақ,
Десеңші қуат қаншалық.
Дүлейді жатыр тұзақтап,
Моторлы қайық қарсы ағып.
Ұлылық төсі түгелдей,
Қаптаған қайсар білекті ел.
Ау қапқан асау сүгендей,
Бұлқиды асау жүректер.
Алдыңа бір сәт қарасаң,
Қауіптен ойды бұлтартып.
Жатады кеудең орасан,
Заңғар таулардан үн тартып.
Қайтейін келем күйіне,
Амалсыз тағам тілге мін.
Көзіме сыйған дүние,
Сөзіме сыймай тұр менің.
Саз аңсап жүрген тереңнен,
Сазан көз мөлдір көз ем мен.
Дәл қазір бүкіл денеммен,
Теңізді сезіп келем мен.
Жағалар қалды жарды асып,
Қатпарындай боп киімнің.
Жүйткиді катер алға асып,
Қақ төріндей боп үйімнің.
Төндіріп қатер кемеңе,
Лап берсе сансыз тірі қыр.
Ойнақ сап тура төбеңе,
Шапшиды үрей құрығыр.
Көз алмай келем толғанған
Көзінен теңіз — гөзалдың.
Ұйқысыз атқан таңдардан,
Таң түстес менің көз алдым.
Толқыны тау боп құлаған,
Суға да күшпен мың есе
Бас байлайды екен бүл Адам
Құрлыққа бақыт тілесе.