БАҚШАҒА САЯХАТ
Қаласың кірсең бір жасап,
Тұра алмас бақтар сыр бүгіп.
Сал самал әнін шырқаса-ақ
Шыға бір келер дүрлігіп.
Думанға толы өмірің,
Есіңе түсер мұндайда.
Шаңқобыз тартып көңілің.
Айналар кеудең сырнайға.
Жанында тулап ағындар,
Қуаныш шоғын жайнатар.
Тереңдеп кеткен тамырлар,
Терең ой саған ойлатар.
Күзетіп құба таңдарды,
Көзіне күміс шық тосқан,
Сүйем мен талма талдарды,
Табанын жерге нық басқан.
Шығанға шұлғып шың басын,
Қара тал қара тұяқты,
Кісінеп желмен қимасын,
Сағынып тұрған сияқты.
Кейбіреу сылбыр ісімен,
Етпейді әсер маған түк.
Міңгірлеп тұрған кісіден,
Күмбірлеп тұрған бақ артық…
Не деген мынау сән-көрік,
Ақ қайың қандай аяулы.
Төбеден көзін төңкеріп,
Аспан түр алпыс бояулы.
Қасқиып тұрған жартасты,
Қарағай өскен қақ қиып,
Өріктер бұтақ жалғасты,
Басына гүлден ақ киіп.
Белестен қосты ән құрақ-тал
Тел өскен қатар құрбыдай.
Бұлқынып жатқан бұлақтар,
Бұралып жатқан бұрғыдай.
Аралап жүрмін бау ішін,
Бау ішін салқын сарай кең.
Бұлбұлдың назды дауысын,
Кетемін қиып қалай мен…