Керім қыс. Тайғақ демей табан астың,
Келеді ала қашқың, жағаласқың.
Әжесі арқалаған ақ баладай,
Мойнында бір уыс қар кәрі ағаштың.
Тағы да таудан асып таң келеді…
Таң келіп сәнденеді, бәлденеді.
Ескі әндей (қайырмасы есімде жоқ),
Жадыңа салғысы кеп әлденені.
Паналап қу жапырақты торғай қонды,
Бұл оған қамқа сары тондай болды.
Қысса да тоңбайды енді қырық күн аяз,
(Шын батыр өлген соң да қорғайды елді).
Жазғырма, қыс дейтұғын «кәрі қуды»,
Жұтқандай, тазармақ боп тағы да уды.
Мұз шайнап, қар түкіріп қабарып тұр,
Кім айтты оп-оңай деп арылуды?!
Жаңа жыл. Жаңа буын. Жаңа дәуір,
Біз ғой ол жаңармайтын қара бауыр.
Сондай бір кер кезеңге келіп тұрмын,
Сырты бүтін, ал, ішің ала дауыл…
Сіз ше?
Есенғали Раушан