Жаны бар, өлмеген. Қа-зақша амандасып көрісейік, жандарым, жаның аман, денің сау ма? (Қ. Айна-бекұлы). Мұнан бұрын да екі рет жаудың қоршауында қалып, екеуінде де аман-есен шыққан едік (Н. Көшекбаев). Есен-аман жүрмісің, Ләйлім шырақ? Жаңа таптым ауылыңды көптеп сұрап («Қазақ әндері»). Тойбай әкесін арқа-лап жазыққа шыққанда жаудың тірі қалғаны серпіліп, кейін қайтып барады екен (Қ. Әбіқадыров). Бәрі де аман-сау еліне қайтты («Арулар отты жыл-дарда»).